Onze reis

Wij zijn Sjors en Aart uit Utrecht. Al 4 jaar zijn we bezig met het verwezenlijken van onze allergrootste droom; papa’s worden.

De afgelopen jaren zijn een emotionele achtbaan geweest met veel ups, maar vooral veel downs. Op dit moment staat de achtbaan pijnlijk stil en hebben we geen idee hoe we onze grootste wens kunnen vervullen.

Via deze blog willen we jullie op de hoogte houden van onze reis.

Je kunt hier lezen wat we de afgelopen jaren hebben meegemaakt. Ook zullen we later de diverse ups en downs verder uitlichten en vertellen, zodat het ons helpt bij de verwerking van ons traject tot nu toe. Zodat iedereen begrijpt waarom we sommige beslissingen nemen en waar we tegen aan lopen als twee mannen met een grote wens.

Kinderwens

Vier jaar geleden hebben we ons ingeschreven bij het adoptiebureau om onze wens invulling te geven. Toen begon het eerste jaar wachten. We waren euforisch, want we zouden papa’s gaan worden! Ook hebben we in deze periode een bijeenkomst bijgewoond van Meer dan Gewenst, waarin we meerdere vormen van ouderschap hebben ontdekt.

Draagmoederschap

Al snel ging onze wens uit naar het krijgen van een kindje via draagmoederschap. Hierdoor kwamen we een dame tegen uit Hilversum die ons kindje wilde dragen. Ons geluk kon niet op dat er iemand was die ons wilde helpen!

Na een aantal mislukte pogingen kreeg ze een nieuwe relatie waardoor draagmoederschap niet meer in haar leven paste. Ze stopte abrupt ons traject en we waren hier door verslagen.

Daarna zijn we in contact gekomen met onze Belgische vriendin Nadia. Ook zij wilde dolgraag ons kindje dragen. Met eicellen van een kennis hebben we 8 pogingen via IVF gedaan in een privé-kliniek in Brussel en 6 pogingen via zelfinseminatie.

Twee keer is het gelukt. We waren twee keer zwanger! Twee keer is het misgegaan en hebben we een miskraam gehad. Dit waren erg heftige periodes.

Nadat alle embryo’s opgebruikt hadden en we geen kans meer zagen om op deze manier papa te worden, bood onze eiceldonor aan om draagmoeder te worden. Wat zijn er mooie mensen op de wereld.

Vorig weekend heeft de eiceldonor van de een op andere dag al het contact met ons verbroken en is er geen contact met haar te krijgen. We zijn er kapot van.

Boosheid, verdriet, paniek, angst… gaat het dan echt nooit lukken?

Hoe nu verder?

Na al deze tegenslagen blijft onze kinderwens gigantisch.

We zijn de mogelijkheden aan het onderzoeken hoe we onze wens kunnen verwezenlijken, maar op dit moment weten we het even niet meer.

Mocht je een tip of advies hebben of iemand kennen die ons zou kunnen helpen, horen we het graag.

Via deze blog willen we jou op de hoogte houden. Mocht je vragen of opmerkingen hebben, kan je dat via onderstaand veld doen of via onze contactpagina.